ती तूच काय ............ ज्यात मी नाही...

♥ "ते आयुष्याच काय ........... ज्यात प्रेम नाही
ते प्रेमच काय ............. ज्यात आठवणी नाही
त्या आठवणीच काय .......... ज्यात तू नाही
आणि,
ती तूच काय ............ ज्यात मी नाही" ♥

♥ Love is comprised of all true feelings ......... Is't it ? Keep Loving truly ♥

जावू देत त्या गप्पा, असच पडून रहावं....

 

प्रियकर : तू येण्याआधी मी ठरवलेल असतं

की आज तुझ्याशी खुप काही बोलावं

पण प्रत्यक्षात जेव्हा तू येतेस ना

की मग वाटतं, बस तुला बघतच रहावं

......... प्रेयसी : मी ही घरून विचार करूनच निघते

की आज तुला खुप काही सांगावं

पण एकदा का तुझ्या मिठीत आले ना

की मग वाटतं 

जावू देत त्या गप्पा, असच पडून रहावं....♥♥♥

तु फ़क्त हो म्हण...

मी
तुझ्यासाठी सगळ काही सहन करेन मी
तुलाच सुखी ठेवण्यासाठी कष्ट करेन मी
तु फ़क्त हो म्हण...
जीवनाच सोन करेन मी
सगळ सुख मी तुला देइन
तुझीच पुजा आयुष्यभर करेन मी
तु फ़क्त हो म्हण...
या जगाला सुद्धा जिन्कून दाख्वेन मी
प्रेम काय असत हे दाखवुन देइन मी
तु फ़क्त हो म्हण...
माझ्याबरोबर सदा रहा
अशीच साथ आयुष्यभर देत रहा
मला तुझ्या प्रेमात पडु दे जरा
तु फ़क्त हो म्हण...♥♥♥

तिला सहज विचारलं माझ्यावाचून जगशील का..?

 

तिला सहज विचारलं माझ्यावाचून जगशील का..? 

ती म्हणाली माशाला विचार पाण्यावाचून राहशील का...? 

हसून पुन्हा तिला विचारलं मला सोडून कधी जाशील का...?

ती म्हणाली कळीला विचार देठा वाचून फुलशील का..? 

गंमत म्हणून तिला विचारलंतू माझ्यावर खरच प्रेम करतेस का...? ...  

ती म्हणाली, पाणावलेल्या डोळ्यांनी, नदीला विचार ती उगाच सागराकडे धावते का ?

डोळ्यातली नशा तुझ्या काय सांगू ग मी तुला...

डोळ्यातली नशा तुझ्या काय सांगू ग मी तुला...

डोळ्यातली नशा तुझ्या काय सांगू ग मी तुला, 

काही केल तरीहि विसरता विसरत नाही... 

भुरळ पडून जातेस ग तू मनाला, 

आणि सांज का हि होत नाही.... 

डोळ्यातली नशा तुझ्या काय सांगू ग मी तुला, 

काही केल तरीही विसरता विसरत नाही... 

डोळे मिटले असो किव्हा असो उघडे, 

तूच दिसतेस ग समोर, 

आणि दुसर कोणीच दिसत नाही.... 

डोळ्यातली नशा तुझ्या काय सांगू ग मी तुला, 

काही केल तरीही विसरता विसरत नाही... 

देवाला हि भुरळ पडून आलीस तू, 

मी तर फक्त एक कवी आहे, 

याच मातीने घडवलं त्याने ग मला... 

पण,

नक्की विचारेन जाऊन मी त्या देवाला,

कोणत्या मातीने बनवला त्याने ग तुला?.....

कोणत्या मातीने बनवला त्याने ग तुला?.

माझा-तूझा...

 

आणि शेवट झाला...

आणि शेवट झाला...

माझ्या चारोळ्या..

माझ्या चारोळ्या..

 

भेट

भेट

भेट तुझी माझी..

आजोबांनी आजीला लिहिलेले प्रेमपत्र...

आजोबांनी आजीला लिहिलेले प्रेमपत्र...

नवऱ्याने पत्नीला लिहिलेले प्रेमपत्र...

नवऱ्याने पत्नीला लिहिलेले प्रेमपत्र...

सेकण्ड येअर मध्ये शिकणाऱ्या मुलाने लिहिलेले प्रेमपत्र...

सेकण्ड येअर मध्ये शिकणाऱ्या मुलाने लिहिलेले प्रेमपत्र...

माझे पहिले प्रेमपत्र...

 

जेव्हा तू पण कुणाच्या खर्या प्रेमात पडशील...

 जेव्हा तू पण कुणाच्या खर्या प्रेमात पडशील...

"रोज सकाळी अंघोळ केल्यावर पूजा करतो,

न चुकता तुझ्यासाठी काहीतरी मागत असतो,

एकदा देव म्हणाला कधी तरी चुकून स्वतासाठीपण मागत जा रे,

त्याला म्हटले तिच्याशिवाय माझे आयुष्य तरी आहे का रे? 

... मला झोपायला जमीन दिलीस तरी चालेल .... पण तिला तू मखमली पलंग दे,

मला दिवसभराची भूक दिलीस तरी चालेल ... पण तिला तू दरवेळी १२ पक्वान्न दे,

मला तू भले अंधारात ठेव पण तिच्यासाठी ... न विझणारी तू प्रकाशाची ज्योत दे ,

माझ्या वाटेला दुखाश्रू आले तरी चालेल ... पण तिला नेहमी आनंदात ठेव,
माझ्यातला जीव घेतलास तरी चालेल ... पण तिच्या हृदयात माझे स्थान असाच ठेव,

माझे मागणे ऐकून देवपण थक्क झाला,
कधी न रडणाऱ्या देवाचा डोळा पण तेव्हा पानावला,
का करतोस इतके प्रेम तिच्यावर जिने प्रेम तुझे स्वीकारले नाही,
का मरतोय तिच्यासाठी जिने जगणे तुझे मान्य केले नाही,

मी म्हटले सगळ्या प्रश्नाची उत्तरे तुला भेटतील ,
जेव्हा तू पण कुणाच्या खर्या प्रेमात पडशील... "

रुपेरी वाळूत, माडांच्या बनात ये ना..

रुपेरी वाळूत, माडांच्या बनात ये ना..
 

रुपेरी वाळूत, माडांच्या बनात ये ना
बनात ये ना, जवळ घे ना
चंदेरी चाहूल, लावित प्रीतीत ये ना
प्रीतीत ये ना, जवळ घे ना

बेधुंद आज आसमंत सारा
कुंजात गात मंद धुंद वारा
दाटे उरी प्रिया तुझा इशारा
देहा वरी फुले असा शहारा
तुझा इशारा, असा शहारा

लाजेत आज ही फुले नहाती
गाली अनार प्रीत गीत गाती
तू ये निशा अशी करे पुकारा
दे ये प्रिया मला तुझा निवारा
तुझा निवारा, तुझा निवारा

गायक

- आशा भोसले

चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात...

 चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात...

चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात
सखया रे आवर ही सावर ही चांदरात

निजलेल्या गावातून आले मी एकटीच
दूर दिवे कळलावे पडले मागे कधीच
या इथल्या तरुछाया पण सारे जाणतात

सांग कशी तुजविणाच पार करु पुनवपूर
तुज वारा छळवादी अन् हे तारे फितूर
श्वास तुझा मालकंस, स्पर्श तुझा पारिजात

जाऊ चल परत गडे, जागले न घर अजून
पण माझी तुळस तिथे गेली हिरमसून
तुझिया नयनात चंद्र, माझ्या हृदयी प्रभात

गीतकार

- सुरेश भट

गायक

- आशा भोसले

संगीतकार

- पं. हृदयनाथ मंगेशकर

प्रेमाचा गुलकंद.....आचार्य अत्रे

प्रेमाचा गुलकंद.....आचार्य अत्रे

बागेतुनि वा बाजारातुनि कुठुनि तरी 'त्या'ने

गुलाबपुष्पे आणुनि द्यावित 'तिज'ला नियमाने!

कशास सांगू प्रेम तयाचे तिजवरती होते?

तुम्हीच उकला बिंग यातले काय असावे ते!

गुलाब कसले? प्रेमपत्रिका लालगुलाबी त्या!

लाल अक्षरे जणु लिहिलेल्या पाठपोट नुसत्या!

प्रेमदेवता प्रसन्न होई या नैवेद्याने!

प्रेमाचे हे मार्ग गुलाबी जाणति नवतरणे!

कधी न त्याचा ती अवमानी फुलता नजराणा!

परि न सोडला तिने आपुला कधिही मुग्धपणा!

या मौनातच त्यास वाटले अर्थ असे खोल!

तोहि कशाला प्रगत करी मग मनातले बोल!

अशा तर्‍हेने मास लोटले पुरेपूर सात,

खंड न पडला कधी तयाच्या नाजुक रतिबात!

अखेर थकला! ढळली त्याचि प्रेमतपश्चर्या,

रंग दिसेना खुलावयाचा तिची शांत चर्या!

धडा मनाचा करुनि शेवटी म्हणे तिला, 'देवी!

(दुजी आणखी विशेषणे तो गोंडस तिज लावी.)

'बांधित आलो पूजा मी तुज आजवरी रोज!

तरि न उमगशी अजुनि कसे तू भक्तांचे काज?

गेंद गुलाबी मुसमुसणारे तुला अर्पिलेले

सांग तरी सुंदरी, फुकट का ते सगळे गेले?'

तोच ओरडुनि त्यास म्हणे ती, 'आळ वृथा हा की!

एकही न पाकळी दवडली तुम्ही दिल्यापैकी'

असे बोलूनी त्याच पावली आत जाय रमणी

क्षणात घेउनि ये बाहेरी कसलीशी बरणी!

म्हणे, 'पहा मी यात टाकले ते तुमचे गेंद,

आणि बनविला तुमच्यासाठी इतुका गुलकंद!

कशास डोळे असे फिरविता का आली भोंड?

बोट यातले जरा चाखुनी गोड करा तोंड!'

क्षणैक दिसले तारांगण त्या,-परि शांत झाला!

तसाच बरणी आणि घेउनी खांद्यावरि आला!!

'प्रेमापायी भरला' बोले, 'भुर्दंड न थोडा!

प्रेमलाभ नच! गुलकंद तरी कशास हा दवडा?'

याच औषधावरी पुढे तो कसातरी जगला,

ह्रदय थांबुनी कधीच नातरि तो असता 'खपला'!

तोंड आंबले असेल ज्यांचे प्रेमनिराशेने

'प्रेमाचा गुलकंद' तयांनी चाटुनि हा बघणे!

जानपद उखाणे

जानपद उखाणे

लहान लहान पण यमकबद्ध अशा वाक्यरचनेतून स्त्रिया आपल्या पतीचे नाव कुशलतेने गुंफून घेतात, त्या प्रकाराला उखाणा म्हणतात...........मोठे मोठे म्हणजे लांब उखाणे ज्याला जानपद असे म्हणतात..

१.
काळी डीचकी कंगोर्‍याची, आंत भाजी लिंबोर्‍याची, ईन मोठी ठकोर्‍याची,कुंकू लेती बारदानी , बारदानीचा आरसा, आरसा मागं परसा, परसांत होती केळं, केळीला आल्या तीन कळ्या, तीन कळ्यांची बांधली माडी, माडीवर होती तुळस, तुळशीची करतें सेवा
x x x रावांचा न् माजा जोडा जन्माला जावा
२.
संबूच्या शिखरावरी पाऊस पडतो झीरीमिरी, परका झाल्या बरोबरी, सुटली नानापरी,कोकणची भोरडी खडी काढण्या केल्या इलायावरी,गोळा केलं नदीवरी,खळं केलं सुर्यातळं, मोडाया सांगितल्या कोकणच्य़ा नारी , हात्तीवर हौदा, उंटावर झारी,कळस घ्यायला निघाली
x x x रावांची स्वारी, तर पाहतात मिळून नगराच्या नारी.

३.

रुणूझुणू येत होती, खिडकी वाटं पहात होती,खिडकीला तीन तारा, अडकित्त्याला घुंगरं बारा , पानं खाती तेरा तेरा
x x x राव बसले पलंगावर मी घालतें वारा.

४.

नांव घ्या म्हणता, जीव माझा नेणतां, नेणत्याची कोवळी बुध्दि, ताक म्हणून वाढलं दूध, दुधावरली साय, तूप लावूनी केली चपाती मऊ, चपाती वरला भजा, आनंदान जेवला राजा, निरीचा बघा थाट, ब्रह्मदेवाची गांठ, गांठ सोडावी राहुनी उभा, कपाळी शोभा कुंकवाची बघा, बघा लल्लाटी खाली हळदीची दाटी, हळदीचा पिवळा रंग, कंबरपट्ट्याची कडी, गरसुळी गाती , आयना डाव्या हाती, मुख न्याहाळीत होती, हातांत सुवर्णाचा चुरा
x x x रावांच्या मंदीलाला सोन्याचा तुरा.

५.

बाबुळ्गांव शहर, तिथ भरती बाजार, वाघाची पिल्ली खरेदी केली, हाजाराचा खिरज कमरेच्या शिरी, स्वामी उतरले परवरी, घेतला वर्‍हाडाचा छंद, तिथ घेतल्या पंचरंगी गाद्या, गाद्या लावल्या घरां, आपण मोठ्या शहरां, कळवातिणी घालतात वारा, सराफाच्या माड्या उघड्या, तिथ घेतल्या बुगड्या, बुगड्या टाकल्या खिशांत, आपण करांडे देशांत. तिथं बोलविली ऊदी रंगाची पैठणी , पैठणीचा रंग फिक्का, फिक्क्या रंगाची घेऊ नका ,तिथ बोलविली वाकडी नथ, वाकडया नथीचा दुहेरी फासा, हाजाराचे मोती दोन आशी लेणार कोण
x x x ची सून

६.

“चांदीचं घंगाळ आंगुळीला , जरिकांठी धोतर नेसायला, चंदनासा पात बसायला केसरी गंध लाअवायला, भागवत वाचायला, दिल्लीचा आरसा पहायला, समय मोराची, चांदीचे गडवेपेले, आंत गंगाभागीरथींच पाणी, राजगिरी अत्तर, सुगंधी वासांच तेल, उदबत्यांची झांड , रांगोळी पुढं , पांची पक्वानचं भोजन जेवायला, वर तरेतरेच्या कोशिंबिरी, सतरण्जीचीए शोभा, पान पिकलं पुन्याचं चुना लोणावळ्याचा, कातगोळ्या धारच्या, वेलदोडे इंदूरचे , जायफळ नगरचं, जायपत्री मद्रासची, चिकन्न सुपारी सोलापूरची, एवढं सामान विड्याचं , ताट बिल्वराचं, घुंगराचा आडकित्ता बागचीना, गाद्या गिझनीच्या, उषा किंकापाच्या, हंड्या-झुंबरांचा लकलकाट, समया लावल्या तीनशें साठ आणि....... रावांच्या जिवासाठीं भी ह्यो केला थाट.”

७.
कैलास माडी काचेच्या पायर्‍या, आर लावा त्याला, हाजाराची पैठणी मला, पाचशाचा मंदील त्याला, जरीच्या चोळीला इस्तर दिला, नक्षीच्या धोतराला चाटी गेला अमरावतीला, अमरावतीहून आणल्या पाटल्या, त्या माझ्या मनगटी दाटल्या. आरल कारल, सोन्याच सरल, सर वजरटीक सोनारान गाठवली, माझ्या गळ्याला दाटली, अशी नार कशी सभेशी उभी ? छ्त्तीसगावच्या कारभारी त्याची केली माती, मातीच केल कस, मला आल हासू, हसली गालातल्या गालात, मला पुसती रंगमहालात, रंगमहालातून चालल्या नावा तर x x x राव सर्वी काम सोडून मला आधी आळंदी दावा.
८.
झुण् झुण् झुण्यात एक पाय पुण्यात, पुण्याचा बाजार, म्हशी घेतल्या हजार, पावशेर दुधाचा केला खवा x x x x राव तुम्ही दमान जेवा पण भाजी तोंडी लावा.
९.
झूल झुंबराच, फूल उंबराच, कळी चाफ्याची, लेक बापाची, सून सासर्‍याची, रानी भ्रताराची, भरतार काय म्हनले नाही नाव कधी घेतल नाही.
१०.
काकरीत काकरी तुरीची, अवघड पायरी विहिरीची x x x राव म्हणतात भाकरी घेऊन ये न्याहरीची, तरच चोळी घेतो जरीची.
११.
नदीचे काठी तरंगते नौका x x x रावांचा नाव घेते सर्वजण ऐका.
१२.
चांदीचा वाडा, रुप्याच कडवेढा x x x रावांचा आला घोडा
दिवाणसाब वाट सोडा.
१३.
झुण झुण्यात, बसले मेण्यात, काळी चोळी अंगात गुलाल भांगात, मास मुठीत, लवंगेच्या गाठीत, खोबर्‍याच्या वाटीत सोडले सोगे x x x राव कचेरीत उभे.
१४.
मोहोळ गाव खेड, कळवातीनीचा महाल वेशीपुढे, स्वामी झाले वेडे, स्वामींना लागले छंद, छंदाला बाजूबंद, स्वामी गेले बार्शी, बार्शी घेतली गादी, आणली सतरंजी, पराज्याचा सुतार, मोठा कारागिर, जागा लागते सव्वा वीत, आणला पलंग, ठेवला घरी, स्वामी गेले शहराला, शहारापाठी घेतला चंद्रहार, चंद्रहाराच सोन मोठ नाजुकदार घडणीस लागले तीन वार, तिथ घेतली बोरमाळ, बिरुदी मासूळ्याची घडण काय, जोडव्याची घडण बरोबर नाय, वाकडी नथ, दुहेरी फासा, स्वामी गेले मुंबई देशा, तिथ घेतल्या साडया पैठण्या, साडयापैठण्यांचा रंग उदी माश्या नावाचा रंग घेऊ नका, फिक्क मलमली कुडत, जरतारी फेटा, सार्‍या सिणगाराला शोभा आली, तेथून स्वामी परत आले पहिला मुक्काम कुठे ? सांगलीच्या पेठ, तिथ घेतला मोत्याचा पदर, तेथून स्वामी परत आले. दुसरा मुक्काम कुठे ? कराड पेठ, तिथ मोटार चाले हवापरी, स्वामी आले आपले नगरीं, पाटपाणी करुन मंदिरी, पाची पक्कवानांची केली तैयारी, एवढयात आली, x x x रावांची स्वारी.
१५.
खण खण कुदळी, मण मण माती, सारीविल्या भिंती, चितारले खांब, आत्याबाईच्या पोटी जन्मले राम, रामन्हाई म्हनले, नाव न्हाई घेतल, पिवळ्या पितांबराचे सोडले झगे x x x शेताच्या बांधावर उभे.
१६.
ताग तागाची, मिशी वाघाची, झाड झुंबराच, लाकूड उंबराच कळी चाफ्याची लेक बापाची, सून सासर्‍याची, राणी भरताराची, भरतार भरतार म्हनले काय, नावासाठी झुंजला गेले, झुंजेचे बैल झुंजत ठेवले, गेले सोनार्‍याची समोरच्या खोली, नेसले पैठण घडी, पैठण घडीच्या पोटात होती फणी, अशी सावित्री राणी शाणी x x x रावांच्या रागाच केल पाणी.
१७.
देवळात होता खांब, त्याला आला घाम, उठाउठा x x x राव बैल गेला लांब पाऊस पडतो झिरीमीरी, पाभरी चालल्या नानापरी, शेताला जाते हरकत, राशीला माझ्या बरकत, अधोली माप x x x राव म्हणतात x x x माझी सखी न् कोल्ह्यांनी टाकली हुकी.
१८.
खळ्यातली ज्वारी झाली पक्की न् x x x राव उभ्यानी गोण्या झोकी.
१९.
पाडला पाटा, वाटला हिंग x x x राव जसे आरशातले भिंग.
२०.
अष्ट गाव शार ? चारी भवतानी येशी, चारमोत्या पवळ्यांनी भरला बाजार, नथीला रुपये दिले हजार, टिक्‍केला गोंड चार, बाजूबंदाला रवा अनिवार, हाताची पाटली, गळ्याची टीक, मासुळ्याची बोट बारीक, मासुळ्याची बोट उघडी, मागल्या कानाच्या बुगडीचा जुबा x x x रावांना राणी x x x देते शोभा.२१.
मी होते सव्वाष्णीच्या मेळ्यात, नवरत्‍नांचा हार सासुबाईंच्या गळ्यात, आतीबाईच्या पोटी जन्मला हिरा, मामांजीच्या मंदीली मोत्यांचा तुरा, मी पुजली तुळस, मला सापडला कळस, असा कळस शोभेचा, वाडा बांधला ताडमाड, वर रामफळाच झाड x x x x रावांच नाव घेते येऊ नका आड.
२२.
आत्याबाई मायाळू, मामंजी प्रेमळ, जाऊबाई सुगारीण, तात्यासाब हौशी, x x x x रावांच नाव घेते x x x दिवशी.
२३.
पाडाचा अंबा दिला दारीच्या पोपटाला x x x नाव घेते चंद्रसूर्य साक्षीला.
२४.
श्रावण महिन्यात दर सोमवारी येतो सण x x x रावांना सुखी करीन असा मी केला आहे पण.
२५.
मी आपली साधी, नेसते खादी, x x x रावांच नाव घेते सर्वांच्या आधी.
२६.
हिरवी चोळी पातळ मानाच x x x x रावाच्या जीवावर लावते हळदी कुंकू मानाच.
२७.
पाडला पाटा फोडला हिंग दिली फोडणी, कडाडली ताकावर
x x x x रावांच नाव घेते सर्वांच्या नाकावर.
२८.
तुन तुन तारा पैशाला बारा x x x राव बसले खुर्चीवर मी घालते वारा.
२९.
जडवाच डोरल, सोनारान घडविल
x x x रावांच्या नावाला दिवाणसाहेबांनी अडीवल.
३०.
पायात साखळ्या चालू कशी, गळ्यात ठुशी लवू कशी x x x राव बसले
लोडापाशी तर मी मोठयान बोलू कशी ?
३१.
सोन्याच वृंदावन, त्याला मोत्यांचा गिलावा
x x x रावांसारखा भ्रतार जन्मोजन्मी मिळावा.
३२.
जडावाच मंगळसूत्र सोन्यामध्यें मढवल
x x x रावांच्या नावामध्ये एवढ का अडवल ?
३३.
झिरीमिरी पाऊस लागे मोत्यांचा धारा
x x x रावांच्या छत्रीला हिर्‍यामाणकांचा तुरा.
३४.
चांदीच तपेल आंघोळीला, चंदनाचा पाट बसायला, जरीकाठी धोतर नेसायाला, सान येवल्याच, खोड बडोद्याच, केशरीगंध लियाला, सोन्याच पात्र, तर्‍हेतर्‍हेच्या कोशिंबिर्‍या, पक्कवान्नाची ताट, रांगोळ्यावरी पाट, उदबत्त्याच्या समया मोराच्या, ताट बिंदल्याच, डबा गझनीचा, अडकित्ता धारवाडचा, चुना भोकरनचा, जायपत्री विजापूरची, चिकनी सुपारी कोकणची, पान मालगावच, उभी राहिली मळ्यात, सवासुनींच्या मेळ्यात, नवरत्‍नांचा हार सासुबाईंच्या गळ्यात, पाचशेचा तुरा मामासाहेबांच्या मंदिलात, डाव्या डोळ्याचा रोख, पायावर धोतराचा झोक, कमरी करदुर्‍याचा गोप, अत्तरदानीचा ताल, गुलाबदाणीचा भार, पलंग सातवाडचा, तक्या साटनीचा, गादी खुतनीची, वर जरीकाठी लोड, बोलण तर अस काही अमृतावानी गोड, त्या बोलण्याच मला आल हस, विसरले आईबाप, बहिण भावंडांची नाही झाली आठवण, अशी तर कल्पना किती, एका खेडयाचे मालक आहे म्हणत्याती, ह्या हौसेला पडले तरी पैसे किती ? ह्या हौसेला बारा हजार पडला पैका, x x x पाटलांचे नाव घेते सर्व मंडळी लक्ष देऊन ऐका.
३५.
आदघर-मादघर, त्यात नांद कृष्णराव बाबरांची नात, अशी काय लाडी, सदाशिव बाबरांची ध्वाडी, अशी काय घैण, विलासराव बाबरांची बहिण, अशी काय खूण, पुणदीकरांची सून, अशी काय खाची, उरुणकरांची भाची, अशी काय पाहुणी, येलूरकरांची मेहूणी, अशी काय तानी, x x x x रावांच नाव घेते अमृतावाणी.
३६.
एक होती नगरी, नगरीत होत तळ, तळ्याजवळ होता कंदील, कंदीलाजवळ होता शिपाई, शिपाईजवळ होता वाडा, वाडयात होता पाडा, पाडयाजवळ होता घोडा, तिथे होता चौक, चौकात होत देऊळ महादेवाच, तिथे होती खुंटी, खुंटीवर होत सोळ, सोळ्यावर होती चोळी x x x रावांची गंगाबाई भोळी.
३७.
एक होती नगरी, नगरीत होत तळ, तत होता खांब, त्याला होता कंदिल, शिपायान बांधला होता मंदिल, तत होता वाडा, वाडयात होता पाडा, पाडयाजवळ होता घोडा, वाडा होता चौसोपी, चौसोपीत होत देवाळ, तत होता महादेव, महादेवाम्होर होता नंदी, तत होत पुजेच, तित होत सवळ, सवळ्याजवळ होती खुंटी, खुंटीवर होती चोळी, द्त्तोपंत सांगत्यात राणीसाहेब महाराजांना संभाळून घ्या गंगा माझी भोळी.
३८.
त्रिमली गाव शहर, भवतांनी वेशी चार, मदी बांधला चिरेबंदी पार, रुपये दिले व्हते हज्जार, वर मोत्या पवळ्या बाजार, जवार आल पेट, लावा कुलुपासनी काट, जवार गेल निघून, पान पुतळ्या बघून, वजरटिकीला गोंड चार, तोळबंदी भवरा अणिदार, माग म्होर बांगडया चार, बांगडयाला टिक, इरुद्या मासुळ्याची बोर टीक, इरुद्या मासुळ्याची बोट उघडी, मागती कानाची बुगडी, कानाच्या बुगडीला झुब x x x x राव नित्य कचेरीला उभ.
३९.
चौरंगावर बसायले, तांब्याचा घंगाळ अंग ध्वायले, जरीचे धोतर नेसायले, केसरी गंध ल्येयायले, केसरी गंध परोपरी कुसुमबरीचा आहे थाट, पांची पक्क्वांनांचा घमघमाट, डबे पडले तिनसे साठ, एक डबा धानुरचा, सुपारी चांदुरची, लवंग कुर्‍हयाची, पान उमरावतीची, सुपारी धामनगावची, चुना तयगावचा, अडकित्ता नागपूरचा, ओवा आरवीचा, बाईलेला ठसा, ठसा सांगाडे मोती, चाळीसगावचा कारभार x x x x रावांचे हाती.
४०.
इकडचा किम्यावर बरम्हांची खाण, आप्पाजीले मिळाला हिंदुस्थान x x x रावांना सारखा पति मला मिळाला छान.
४१.
चांदीच घंगाळ अंघोळीला, जरीकाठी धोतर नेसायला, चंदनाचा पाट बसायला, सान (सहाण) येवल्याची, खोड बडोद्याच, केसरी गंध लेयाला, बारा मोसंब्या खायला, सोन्याच ताट जेवायला, नासिकचा गडवा पाणी प्यायला, असे जेवणाचे विलास, रांगोळ्याचा थाट, उदबत्यांचा घमघमाट, जाईपत्री जाईपुरची, लवंग सातारची, कात बडुद्याचा, चुना लोनाळचा, पानपुडा पुण्याचा, वेलदोडा मुंबईचा, खाल्ली पान, रंगली तोंड, भरगच्च गादी, रंगारंगान भरला कळस x x x रावांच्या नावावर मी करीत नाही कसलाच आळस.

तुझ्या-माझ्या सवे कधी गायचा पाउसही...

 

तुझ्या-माझ्या सवे कधी गायचा पाउसही... 

 तुझ्या-माझ्या सवे कधी गायचा पाउसही
तुला बोलावता पोचायचा पाउसही

पडे ना पापणी पाहुन ओले मी तुला
कसा होता नी नव्हता व्हायचा पाउसही

तुला मी थांब म्हणताना तुला अडवायला
कसा वेळीच तेव्हा यायचा पाउसही

मला पाहुन ओला विरघळे रुसवा तुझा
कशा युक्त्या मला शिकवायचा पाउसही

कशी भर पावसातही आग माझी व्हायची
तुला जेव्हा असा बिलगायचा पाउसही

आता शब्दांवरी फक्त उरलेल्या खुणा
कधी स्मरणे अशी ठेवायचा पाउसही...

पुन्हा पावसालाच सांगायचे...

पुन्हा पावसालाच सांगायचे...

पुन्हा पावसालाच सांगायचे
कुणाला किती थेंब वाटायचे

मऊ कापसाने दरी गोठली
ढगांनी किती खोल उतरायचे

घराने मला आज समजावले
भिजूनी घरी रोज परतायचे

तुझी आसवे पाझरु लागता
खर्‍या पावसाने कुठे जायचे

स्वरगंगेच्या काठावरती वचन दिले तू मला...

स्वरगंगेच्या काठावरती वचन दिले तू मला...
 

स्वरगंगेच्या काठावरती वचन दिले तू मला
गतजन्मीची खूण सापडे, ओळखले का मला

वदलीस तू, मी सावित्री ती
शकुंतला मी, मी दमयंती
नाव भिन्न तरी मी ती प्रिती
चैतन्याचा ऊर तेधवा गंगेला पातला
स्वरगंगेच्या काठावरती ...

अफाट जगती जीव रजःकण
दुवे निखळता कोठून मिलन
जीव भुकेला हा तुज वाचून
जन्मांमधूनी पिसाट फिरता, भेट घडे आजला
स्वरगंगेच्या काठावरती ...

जेव्हा तिची नि माझी चोरुन भेट झाली...

जेव्हा तिची नि माझी चोरुन भेट झाली...

गायक

- अरुण दाते

संगीतकार

- यशवंत देव

जेव्हा तिची नि माझी चोरुन भेट झाली
झाली फूले कळ्यांची, झाडे भरात आली

दूरातल्या दिव्यांचे मणिहार मांडलेले
पाण्यात चांदण्यांचे आभाळ सांडलेले
कैफात काजव्यांची अन पालखी निघाली

केसांतल्या जुईचा तिमिरास गंध होता
श्वासातल्या लयीचा आवेग अंध होता
वेड्या समर्पणाची वेडी मिठी मिळाली

नव्हतेच शब्द तेव्हा मौनात अर्थ सारे
स्पर्शात चंद्र होता, स्पर्शात लाख तारे
ओथंबला फुलांनी अवकाश भवताली