दीवसा स्‍वप्‍ने बघतो मी,
दीवसा स्‍वप्‍ने बघतो मी,
दीवसा स्‍वप्‍ने बघतो मी,
आणि रात्री जागत असतो मी.
ती येणार तीला भेट काय द्यावी.
... या विचाराने तिचावरच
दीवसा स्‍वप्‍ने बघतो मी,
दीवसा स्‍वप्‍ने बघतो मी,
आणि रात्री जागत असतो मी.
ती येणार तीला भेट काय द्यावी.
... या विचाराने तिचावरच
कविता करत बसतो मी.
उगाच काहीही लिहीत असतो मी,
मित्रांनी पाहील्‍यावर त्‍यांचा
करमनुकीचा विषय बनतो मी.
एकटाच तिच्‍या विचारात
बरबडत बसतो मी,
आणि स्‍वतहुन जगात
वेडा ठरत असतो मी.
ती ज्‍या ठीकाणी मला सोडुन गेली.
त्‍याच ठीकाणी जाऊन
बसतो मी,
ती गेलेल्‍या रस्‍त्‍याकडे
एकटकिने पाहत असतो मी.
मला माहीती हे ती येणार नाही.
तरीही तीचीच वाट बघतो मी,
संध्‍याकाळ झाल्‍यावर
मन तीथेच सोडुन घरी परतत असतो मी.
रोज रात्री देवाजवळ तीला
भेटण्‍याची प्रार्थना करत असतो मी,
आणि सकाळ झाल्‍यावर
त्‍या जागेवर जाऊन वेड्यासारखा
पुन्‍हा तीचीच वाट बघत असतो मी.
0 टिप्पणी(ण्या):
टिप्पणी पोस्ट करा